عرشیان خاک نشین

هر دری بسته شود جز در پر فیض حسین این در خانه عشق است که باز است هنوز

عرشیان خاک نشین

هر دری بسته شود جز در پر فیض حسین این در خانه عشق است که باز است هنوز

لاف عشق

                                              هوالمعشوق

                                           

کاش یک لحظه کنار تو مرا جائی بود

                                                یا به شام غم هجران تو فردایی بود

بین ره مانده ام از بار گنه درمانده

                                                کاش تا پای رکاب تو مرا پایی بود

غیر تو با همه کس انس گرفتم هیهات

                                                کاش در سینه ام از غیر تو پروایی بود

همه ابیات من از دوری تو رنجور است

                                                کاش در شعر من از بوی تو معنایی بود

قافیه نیست که در شعر به هم می بافم

                                            کاش مجنون صفت این دل دل شیدایی بود

قطره اشک تمام سخن من با توست

                                            نشود حل که همین اشک معمایی بود

شاید عمری است که می بینمت و نشناسم

                                            کاش در صورت من دیده بینایی بود

نگرانم که بیایی و نباشم آن روز

                                           همه گویند چه بد بنده رسوایی بود

به سرم گر تو بیایی دم مردن به خدا

                                            همه گویند عجب صحنه زیبایی بود

شاهی از راه رسید و به گدایی سر زد

                                            چه خوش اقبال گدایی و چه آقائی بود...

گر نگاهی به مزارم فکنی زنده شوم

                                            تا بدانند که یارم چه مسیحایی بود...

                                                                  مجتبی صمدی

و بدان که فراموش ناشدنی هستی!


و بدان با تمام بدی هایم دوستت دارم.

و بدان هیچ کس مثل تو در این دنیا لیاقت عشق ورزیدن ندارد.

و تو همه اینها را می دانی پس به من بفهمان!

و بدان من لاف عشق می زنم......من لاف عشق می زنم

من کجا و عشق کجا!!!!!!!! اوهههههههههههههههههه کلی فاصله داریم

فاصله ها زیاد است و من از راه خسته و خسته و زخمی و درمانده

ای کاش اینقدر خسته نبودم ...............آه آه آه خدایا روح مرا چه شده است؟!!

 

همچون پرنده خونین بالی که بال بال می زند و اما ..........

همچون غنچه نورسیده ای که در سرما یخ زده.............

نه روحی مانده و شاید نه جسمی

همه ویران شده

از نو بسازش من خسته ام و تنها!!!

درد و دل های مرا هم که پایانی نیست

اینهمه می نویسم باز هم قلبم آرام نمی گیرد

تو بگو من چه کنم؟!!!!

أمن یجیب المضطر إذا دعاه و یکشف سوء..........

                                  

أمن یجیب المضطر إذا دعاه و یکشف سوء..................

.......................................................................................

نظرات 1 + ارسال نظر
امُل جا مونده چهارشنبه 8 خرداد‌ماه سال 1387 ساعت 06:36 ب.ظ http://yegan

بسم الله
سلام
خوش حال شدیم سر زدید از این تعارفات...
شعرتون رو خونده بودم ولی چون قشنگه بازم خوندم...بازم بیا خوشحال میشیم...
یا محمد وعلی

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد