ما را به که سپردی!

                            بسم رب المهدی

غنچه ها را همه پژمرده که دیدی رفتی

                    گرد مفهوم خودت پیله تنیدی رفتی

قلم و کاغذ تقدیر به دستت دادند

                    به ته خط خود هم نرسیدی رفتی

همگان را که سپردی به خدا یادت هست؟

                    با هزاران نگرانی به امیدی رفتی

بقچه ی آن همه تنهایی خود را بستی

                    ((نرو آقای))کسی را نشنیدی رفتی

به کسی حرف دلت را نزدی(دق می کرد!)

                    به کسی خط و نشان هم نکشیدی رفتی

بس که ما مردم این شهر به خود دل بستیم

                    تو دل از مردم و این شهر بریدی رفتی

آمدی جمعه ی این هفته به هر شکلی بود

                    به سر وعده کسی را که ندیدی رفتی

                                         کاظم بهمنی